Bundel dorpsgedichten

Op 9 november jl. is de bundel met dorpsgedichten over Gilze, Rijen, Molenschot en Hulten gepresenteerd

tijdens het Kunstcafé. De bundel is nu voor 10 euro te koop bij Bruna in Rijen en Novy Hapers in Gilze.

 

De dichtbundel is een initiatief van Rob van Uden. Hij verzamelden een groepje mensen om zich heen die

met hem de redactie vormden, te weten: Mariëlle Doremalen, Jan de Jong en Mark Tittulaer.

 

Niet alle ingezonden gedichten hebben de bundel gehaald. Toch vonden wij dat de inzet van

de schrijvers en het plezier dat zijn aan het dichten hebben beleefd, beloond mocht worden.

Vandaar dat wij ze een plekje geven op deze website. Als de schrijver hiervoor goedkeuring

heeft gegeven, staat zijn/haar gedicht hieronder vermeld:

 

 

Gilze-Rijen Centraal

 

ln de jaren 60, lang geleden,

op weg naar mijn vakantieland,

stopte de trein bij het perron

van een sfeervol, leuk station.

Komend vanuit een grote stad,

deed dat station me toch wel wat!

Het landelijke trok me aan, dat

goed te zien was door het raam.

Hier wonen, dat zou fijn zijn,

was m'n gedachtegang

einde van de tussenstop,

per trein duurt dat nooit lang.

Vijftien jaren gaan heel vlug,

zeker in zo'n grote stad

en zoals het heelvaak gaat,

de ware kruist je pad.

Ja, en die neemt je zomaar mee,

naar Tilburg, wat een goed idee!

Brabant staat voor gezelligheid,

een huis kopen werd ons beleid.

De opgeslagen gedachtegang,

werd met mijn lot verbonden.

Gilze en Rijen met station,

ons huis werd daar gevonden!

Of het hier fijn wonen is in het dorp

met toen die lange straat?

Ooit het lelijkste dorp van Brabant

volgens Dr. L. van Egeraat,

Het dorp is veranderd, een mooie plaats ontstaan

een plek om fijn te wonen en nooit meer weg te gaan.

 

Cécile van Almen

 

 

De Margriet

 

Ik werd in Hulten geboren

Groeide op en verlangde naar het wuivende koren

Ik was niet de enige die het licht zag

Er kwamen nog 3 broers voor de dag

Samen werden we groot in een hal

Daar was het iedere avond bal.

We swingden en dansten met elkaar

Dronken zelfs bier, raar, maar waar

Op een dag moest 1 van ons op reis

Het werd grauw en grijs

Met z’n drieën was het niet meer zo leuk

Met die lange erbij, lagen we in een deuk.

Dinsdag was het toen ik opstond.

Letterlijk genageld aan de grond.

Ik stond op een heuvel en keek in het rond.

Mijn maten waren er, allemaal gezond.

Daar stonden we met z’n vieren.

We hoorden de wind door de knoppen gieren

Een trein liet een schrille fluittoon horen.

Gelukkig hebben margrieten geen oren

Inmiddels zijn we heel beroemd.

Aan onze voeten wordt door verliefde paartjes gezoend.

Als logo en beeldmerk kunt u ons vinden.

Dat noemen ze nu verbinden.

 

John Merkus

 

 

Zonder titel

 

De jouwne' zei mijn dochter

Ik keek om en vroeg haar 'wat'?

Dan is iets van jou mama

Ooh zei ik, bedoel je dat

De tenen krulde in mijn schoenen

Ik bespeurde zelfs kippenvel

'Jouwne' dat bestaat niet lief

Maar jouwe dat kan wel

Oké zei ze onverschrokken

En kleurde rustig door

Dialect dat is me wat

En soms heel slecht voor 't oor

 

Jeske van Erp

Rijen